güneşsizlik!

Bayadır görüşemedik güneş.
Çok güzelsin.
Çiçek açmışsın.
Yağmurlar iyi gelmiş, solmamışsın.
Hala aynı güçte, aynı kudrettesin.
Ama hep aynı yerde.
-
Buralar bildiğin gibi.
Yıkık dökük, noksan, ziyadesiyle muzdarip.
Sensizlikle yaşamayı öğrenmeye çalışıyoruz, hala.
-
İki karış yeri, aldım kalbimde senin olduğun yere koydum.
Çok yakışmadı, keşke burda olsaydın.
İki karış yeri, aldım öpüp başıma koydum.
İki karış yeri, ev sandım, koştum geldim bak.
Hiç gitmedim.
-
Sana layık olmaya çalışıyorum.
Bütün hayatımı yara yara geldim geçtim bir şeylerden, senin gibi yaşamaya çalışıyorum.
Kalktım bu yaştan sonra, seni üzmemeye çalışıyorum.
Herkesi hayalkırıklığına uğratmaya bir adımım kalmış oysa ki.
-
Görüyorsun di mi?
Hiçbir şeyi değiştirmedim sanarken, sen gelip beni kocaman biri yaptın.
Hiç de bana sormadın, biraz gönül koydum güneş.
Ama olsun, senin mutluluğun daha önemli.
Ben bi şekilde başa çıkıyorum, kalmasın arkada gözün.
Ama lütfen, üzerimde olsun hep.
Çünkü böyle alıştım.
Bütün düzen bozulmuş gibi görülse de, bunun değişmeyeceğini biliyorum.
İzle beni, bunlar yanına gelene kadar çektiğim yolların hatıraları.
-
Çirkinleştim senden sonra, bakmıyorum kendime.
Farketmişsindir.
Çiçekleri suluyorum merak etme.
Ama güneş eskisi gibi doğmuyor.
Pek iç ısıttığını söyleyemem.
-
Asla yalnız yürümeyeceksin.
Gittiğin yeri dünyanın en güzel yeri yaptığına adım gibi eminim.
En çok seni, bir tek seni deliler gibi..