Çiçek,

Tütünden sararmış ellerimi sevmeye başladım. Sen olsaydın her şey çok daha kolay olurdu. İçimin de içine kapandım artık. Sisten hiçbir şey göremiyorum. Bana bıraktığın her şeyden nefret ediyorum. Sesim eskisi gibi çıkmıyor. Yoruluyorum. Bir o kadar da dünyanın tepesine çıkıp, avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. N’olur elimi tut artık, yoruldum kolumu bedenimden ayırıp götüren herkesten. Bu yağmur artık hiçbir şeyi temizlemiyor. Ne kadar yıkansam da, o leke çıkmıyor. Artık hiçbir şeyi geri alamam. Bunu bilmek her sabah kafama silah dayıyor. 

Benim nefesim sana bitmemişti. Sen bu kalpte hep bir sancısın. Kollarım nasıl da saramadı seni? Nasıl da kaldım böyle, seninle ortada. Aşkım nasıl da iyileştiremedi seni. Karşına geçip, konuşmak istiyorum. Seni o kadar çok özlüyorum ki. Ben şimdi bundan sonra nasıl? Senin olmaman, seni sevmeyeceğim anlamına gelmiyor. Hiçbir zaman da o anlama gelmedi. Aynaya bakınca seni de görüyorum. Sen benim bir parçamsın. Bu her zaman böyleydi, her zaman da böyle olacak.

Kahkahan yankılanıyor kulaklarımda. O kadar şanslıyım ki, o kahkahayı binlerce kez duyabildiğim için. Sana sarılıp ağlayabildiğim için. Telefonun her zaman diğer ucunda olduğun için. Bana o kadar çok şey bıraktın ki -hepsinden nefret etmiyorum- hep bir ağızdan söylüyoruz.

Sana olan hasretim hiç dinmeyecek, gözyaşlarım gibi. Sana sevgim hiç bitmeyecek. Bu acı bitecek mi, yemin ediyorum bilmiyorum. Sensiz yaşamaya alışmak istemiyorum en çok buna alışmaktan korkuyorum. Sensiz oluşum, bana bunu hiç öğretmedi.

Sen beni, kendimi tanıyamadığım her anımdan öpmüştün. Bunu gözardı edemiyorum. En karanlık anımda, ışığın nerede olduğunu söylemiştin. En aydınlık halimde, beraber takmıştık gözlükleri, gözlerimiz kamaşmasın diye. Senin ışığın da yansıyordu ve daha da parlak oluyorduk. En deli halimde, giydirmedin gömleği, bağlamadın ellerimi. Katlanılmaz hale geldiğinde, ilaçlarımı sen verdin. Yürümeyi unutmuşken ben hayatta, benimle emekledin. Tekrar ayaklarımın üstüne, uzattığın o güzel elini tutarak bastım. Şimdi bu aşkı tek başıma yaşıyorum ama merak etme hayatta kalıyorum. Genç çağımda, en deli yaşlarımda ihtiyacım olan o insana dönüştüm. Seninle beraber. Güzelleştim, büyüdüm, kendime baktım. N’olur sen dikkat et, paraşütün açılsın. 

Ve sen çiçek, solamayacak kadar güzelsin.