çok yanlış zamanlarda, çok yanlış sırtlar döndüm.

aynada gördüğüm suretimden tiksinirken buluyorum kendimi. beklediğim bi şey yok, ölene kadar yaşıyorum. öyledir ya zaten, "şimdilik ölümüne kadar hayattasın"

bunca senedir acı çekiyorum, böylesini ilk defa tattıktan sonra, bu hayatta her şeyi gördüğüme ikna oldum.

beklediğim tek şey, zaten çoktandır ait olduğum karanlık. bunca yıldır nereye aidim diye döndüm durdum gerçekten de içimdeki o karanlığa ait olduğumu daha yeni anladım. 

birçok kez öldüm ama bu sefer gerçekten en ağırından ölüyorum. bir sabah uyanmayacağım gerçeği içimi rahatlatıyor. ahım da geçmesin, bu hayatta beni sevemedik. belki başka hayatta bütün acısını çıkararak severiz. 

benim yazım böyleydi, nereye dokunsam yanardı. sorun değil, umarım yaktığım her şey söner.

her şeyin bittiğine ikna olalı çok oldu. ben kendi savaşımın sürekli mağlubuyum. asla galip gelemeyeceğimi biliyorum.

hikayem bu kadardı.