her şey darmadağın. gürültüde kayboluyorum.
öfkem yenildi zamana.
dolandım durdum bir şeylerin etrafında, yine geldim dizine.
feri sönmüş gözlerimle bakıyorum pencereden dışarı.
kaç kez gördüm o günbatımlarını.
iki çocuğun dünyası karıştı birbirine. ben ayırmıyorum.
ayırdın mı sen, doğru söyle?
ne olacaktı anlasaydık dünyanın yuvarlağını. benim dünyam dönmüyor.
beni puslu bir geçmişe bıraktın mı?
sen yoktun, sen oldum, giyindim acılarını.
ben oldum, döndüm kendime, yaşlandım, kısacık kaldı ömrüm.
bu muydu gerçek? hafızamı kaybetsem unutmayacağım bir hikayeyi sınavım mı bellemeliydim? geçince mutlu mu olacaktım? geçmiyorum. ne olursa olsun, ben bu hikayeyi bir sınav bellemiyorum.
zaman geçiyormuş, önüme takvim sayfası düşmüyor.
perdelerini kapattın mı doğan güneşe?
yoksa hala bir yaz gecesi rüyası mı düşündüğün? üstüme döktüğün o yıldızları bir bilsen nasıl özledim.
yoksa hala, beter mi geceler?
bende bir güz özlemi, geçmiyor içim izinden.
yüreğim ağzımda, yaşadığımı sanıyorum.
bir yumru, oturdu içime.
her şey biriciktir.
kendinden başka doğrusu olmayan bu sevdayı hala göğsümde bir madalyon gibi taşıyorum.
bu dünyada ağzından çıkan hüzün koskoca bir ağıt olup yerleşiyor içime. güzel sözlerinde çocuklar doğuyor.
kirpiklerinde yeni bir hayat vukû buluyor.
ben şimdi boşluğundan sesleniyorum sana; içimde çiçeklenen yokluğuna, sana sesleniyorum; gelmedi mi vakti, gerçek bahçelere gözle görülür çiçekler ekmenin?
ben sana veda edemem.
sen biriciksin, biriciğimsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder