biliyor musun, mutsuz olduğunda insan 90 derecelik açıyla bile oturamıyor.

beni anladığın günler çok, hangi raflara koymalıyım? anlamadığın günlerle beraber kaldırdım yazlıklarımı çünkü. beni anladığın günleri kışlıklarla çıkarmak istemem, ısıtmaz bu karakışlarda. 

ne kadar uzaklaştık… benim yolum nereye evriliyor bilmiyorum. ama ağrım ne uzun yolmuş, sen oraya gide gide bitiremedin.

senden çok şey öğrendim; birini sevebilmeyi, yan yana olabilmeyi, sırtını dayamayı, en ihtiyacın olduğunda yaslandığın dağın yıkılmasını. birini bir hatayla yargılamak ne kolaymış, bunu da senden öğrendim.

bir şeyi çok sevmek de artık iyi bir şey mi bilmiyorum. galiba çok sevmek kimseye yaramıyor. 

artık tanıyamam seni sokakta görsem, kokundan da tanıyamam, dönersen ıslık da çalmazsın. zaten dönmezsin de.

ama artık sana mutsuz olmak istemiyorum, artık seni bırakmak istiyorum. mıknatısın iki farklı ucu da değiliz muhtemelen, bir daha çekmeyiz birbirimizi. ama hiç böyle olsun istemezdim, her şeyin son derece gerçek ve ciddi olduğu bu hayatta her şeye karşı etten bir duvar olalım isterdim. senin etten duvar olduğun her şey, neden ben oldum onu anlayamadım. ama seni çok sevdim ve seni de kendim gibi üzmüşümdür. tuzum kuru değil, arkandan da çok ağladım. senin gibi ben de bu hayata ilk defa geliyorum ve bazen bir şeyi ilk defa çok seviyorum ve ilk defa kaybediyorum. kestiğin yaralar derin ama kuruyor. güneş bütün yaraları kurutur sanırım zaman da. 

bazı sessizliklere kulak alışıyor, gürültülere alıştığı gibi. insan zaten alışandır ve alışmaya mahkum olandır. bu cümleyi her kuruşumda da aklıma sen gelirsin.

sen geri gelmezsin biliyorum, ağır ağır bile gelmezsin. ama yokluğunun yükü ağırdır, tecrübelerimle sabittir. bilmene rağmen kafanı çevirişin, seninle alakalı unutmayacağım şeylerden biri. seninle ilgili güzel bildiğim her şey zaten ezberimde. inan kuvvetlidir ezberim, saçma sapan şeyler var aklımda 20 senedir unutamadım.

ben bu dikenlerden seninle de sıyrılabilirdim ama sen benden önce davranmayı seçtin. olsun, zaten beni vurdular sen kendini kurtar, kaç. 

mutlu olmanı çok isterim ama umarım bunu hiç görmem. çünkü o zaman yine kırılırım sana, aman ettiğim ah’lar seni uykusuz bırakmasın. 

bana düşmez ama sen artık kendi vicdanınla baş başasın.