yörüngelerimizde olmamızı özlüyorum. kaybolduğumuz yoğun hayatlar içinde, ellerimizden tutamıyor oluşumuza azıcık gönül koyuyorum. pusulalarımızı kaybetmekten kaçınıyorum. derimin altında, kalbimin içinde ve beynimde zonklayan sana dair her şeyi çok seviyorum. monologlarımızdan hoşlanıyorum, denize baktığım her bankta yanıma seni oturtuyorum. 

rüzgara kendini bırakan kuşlar beni çok korkutur ama seninle onlar kadar özgür olmayı özlüyorum ve bu çoğu zaman da sadece filmlerde olur gibi geliyor. ve ben hala bizim hikayemizi anlatacak kadar senaryo yazamıyorum. ama biliyorum ki, şahsi hikayemin kredilerinde adın geçer. evin yolunu arar gibi.