nereye gittiğimi bilmiyorum, koşturup durmak ne kadar yorucu onu biliyorum. 

gittim ben o yollardan ve haklıymışsın, dönülmezmiş geri. şimdi sen düşün, yokluğum yol yol uzadı; özledin mi beni, unutur musun beni? saklayamadın beni hiçbir yerde. paran bitti, beni harcadın. oysa ki, o kadar da elini uzatınca tutacağın gibi cebinde değildim. 

ettiğin yazıkları 3’ten sonra saymayı bırakınca karar verdim sana 6 kol uzak mesafede durmaya. sen bana çok geç geldin, benim için maskara olacak yaşı geçeli çok oldu. beni bana unutturamazsın istesen de, ben her gece kendi koynuma giriyorum. sen nasıl bir sakin limanı elinin tersiyle ettiğini bilmiyorsun, bütün o şarkıların kritik yerlerinde bana baksan bile. sana veda etmek istemediğim bunca zaman içinde, seni terk etmek hiç zor olmadı. 

seninle gurur duyduğum anlar benim hayatıma eksi yazmış güzelim. beraber başardığımız şeylere bakınca, beraber paylaştığımız sahne ışığı zaten sana daha çok yakışıyor ama benim ışığım sende ne kadar eğreti duruyor. şimdi kilometrelerce uzaktayken daha net duyuyorum, ne kadar titreyen ve ne kadar korkak bir sesin olduğunu. sen hiçbir aşkı bağırıp çağıramazsın dünyaya. 

aynalarda yüzüne bakmadığın o kadar belli ki, rüyalarının mutlu sonla bitmemesine şaşırmamalı.