kendi kopardığım yaygaranın sağırı oldum. belki bir daha hiç duyamayacağım ama duyduğum şeyleri de hiç unutmayacağım.

bu bizim dünyamızın asıl en büyük savaşıydı. bu daha hafif geçer sandık, çünkü bir yolu bir kere geçince, tekrar geçtiğinde daha hafif atlatırız yanılgısına gark olduk. aslında olmadık ama olmuşuz gibi davrandık çünkü böylesi daha kolaydı. sabah başlayıp, akşam bozulacak oruç gibiydik.

diz kapaklarına bizden başka şiir yazan var mıydı, onları birbirlerine koşturduğu, kavuşturduğu için? vardıysa da, şu ana kadar hiç umrumuzda olmamıştı. eskiden aynı yolları koşardık, peki ya şimdi...

altından çok su akan hangi köprü olmak istersin? umduğun şeyleri hangi suya anlatmak istersin? 

ben sadece yıllar sonra bir kitabın arasında bulduğun bir yolcu bileti olacağım, bu gidişle.

seni bir yangına koymuşlar bir zaman, farkında mısın yanmaya alıştığının?

seni nereden tanıdığını bilmediğim insanlar var. 

1934'de doğan ve 33 yıl yaşayan bir kadın, hikayemizi nereden biliyor? 

1955 Mardin doğumlu bir adam, nesnelerin dünyasında nasıl da ikimizin 'biz' olamadığından bahsediyor. çok severim onu ama n'olur haksız çıksın. 

sen benim için bir yerden sonra altını çizmeyi bıraktığım bir kitap gibisin. her sayfanı boyaya bulayamam. 

aynı rüyayı görmediysek söyle, uyanayım artık. 

tahammülün kalmadığında taşan süte, ocağı temizlemeyeceğimi nereden biliyorsun?

arpa ve geri kalan her şey hiç mi dengede olmayacak sanıyorsun?

sığamadım ne yatağına, ne dualarına. oysa tek isteğimdi kıvrılıp yatağına, durmayan zamanla mücadele etmek. 

her yaran benim olsun, açık açık onlarla yaşasam da olur. 

avazım çıkana kadar susuyorum, kulaklarının uğuldaması dursun diye. böbrek üstü bezin olmak istiyorum, salgılamasın vücudun adrenalin, böylelikle oynamaz tansiyonun. 

tecelli etmezse adaletin bu virane dünyada; ara beni, savunurum davanı, başımla birlikte.

çiçeğin olayım olmayayım, yapraklarını dökmen daha güzellerini içinde barındırmak için olsun isterim, çoğu zaman bunu, sensizlikten korkan bir bencil olmadığım zamanlarda hep isterim, oysa ki bu, hissettiğini göstermek için baya korkunç bir mevzu bilakis kendimden bile saklarım bazen.

sakız beyazı evimizin duvarları olduğu yerde kalsın seninle, yıkılmasın üstümüze. mevzubahis olacaksa bir kan, ocaktaki tavşan kanı olsun.