merhaba tanrım,

yine ben geldim. sanırım her şeye rağmen sevdiğin bir kulunum.

nasılsın? gerçekten merak ediyorum keyfin falan yerinde mi?

ben bildiğin gibiyim ama sadece sen bilirsin nasıl olduğumu. öyle yabancılaştım kendime. 

tanrım biliyo musun, bu açık hava, ağaçlar falan çok güzeller. 

tanrım, her şey aramızda. her şeyi aramızda halledelim. ben düşman olmak niyetinde değilim artık; birbirimizin suyuna gidelim. zamanında beni biraz gücendirmiştin. bir şeyleri olan ama onlara bir karış mesafede duran bir çocuktum, yani bir çocuk olarak hiçbir şeyim yok gibiydi. şairlerim vardı elimi tutan. tanrım sen neden bir seyirciydin hayatıma? sen neden tutmadın elimi? 

başka söyleyeceklerim de var, aradan çıkarayım hep böyle olmaz;

hep dalga geçtiler gülmemle tanrım. zaten çok az gülerdim. çok güldüğüm koşulları da aldın benden sonra. başkalarına ayıp olmasın diye geçti kaç senem, ben saymadım sen saydın mı tanrım? 

bunu anlamak için yaktım yıllarımı. beni hiç sevdiler mi, sen beni hiç sevdin mi tanrım? 

bildiği çoğu şeyi tek başına öğrenmiş bir çocuk olarak bu yaşımda bile, bak şimdi seninle iletişim kurmaya çalışıyorum, seni tanımaya çalışıyorum. bu hayatta zaten çok korkutucu şey varken neden herkesin senden korkmasını istedin tanrım? 

tanrım, gücenme ama ben senin edebiyatını pek beğenmiyorum. daha güzel alın yazıları okumuştum, kendiminkiler hariç. benimkileri neden böyle yazıyorsun? 

ben gençken daha cesurdum, şimdi esen yelden ürken birine neden dönüştüm tanrım? geceleri uyuyamıyorum, korkularımı alır mısın benden? 

güneşlerime ihtiyacım var, acaba yanındalar mı, iyiler mi? onları çok özledim ama bir o kadar da korkuyorum gelmeye yanlarına. 

güzel yaşlanmak istiyorum tanrım. güzel, mutlu ve sevdiğim bir kalabalıkla yaşlanmak istiyorum.

tanrım bana yüzünü döner misin, kimseyi gücendirmeyeyim diye atamadığım her adımda biraz daha kayboluyor, biraz daha yabancılaşıyorum.