gülümseyişinin, içimde yaktığı ışıklar hiç sönmesin isterim. 

ordan oraya koşturmaların insanı olmaya çalışırken, benim yanımda durduğunu biliyorum. bak haddimi de aşıyor neler söylüyorum. beni bana hatırlattığın bir yerde, sana yeni biriymişim gibi vuruldum. doğru yerde mi gülüyorum kaygısını bile bıraktım. bu dünya biz gülsek de komiktir, gülmesek de ama biz güldüğümüzde burası daha sıcak bir yer olur. aslında komik olmayan şakalarımın senin yüzünde bir yer bulması sadece çok nazik biri oluşundan da değil. gözlerimizin birbirine kenetleneceğini anladığımda durduruyorum zamanı, hiç bitmesin diye. seni kendimle konuşmaya bile utanıyorum. seni görünce de yerimde duramıyorum. neredeydin bunca zamandır diye bir merağa yeniliyorum. cümleni tamamlamam için bana baktığın zamanlarda, üzerime yüklediklerini düşünmeyi bırakıyorum. incecik bileklerinle beni nasıl saracağını bilemediğini görüyorum. bu ovayı da senin şenlendirdiğini biliyorum. beni bitirmeyeceğine dair sana güvenmek istiyorum. çünkü birini çok sevmekten, seni bu kadar çok sevmekten ne kadar korktuğumu şu an sadece ben biliyorum. senin yanında çocuk gibi gülüyorum. iki adım uzağıma gidince de hemen özlüyorum. sana düzdüğüm methiyelerden de utanıyorum, hakettiğini bile bile. 

bu bir kör değil, izci düğümü; ellerinle ilmek ilmek attığın, bile bile bizi, birbirimize kattığın.